Mæðgurnar Coco og Elisabeth hittast sjaldan en þegar þær einn góðan veðurdag rekast hvor á aðra segir Elisabeth dóttur sinni að hún eigi ekki langt eftir ólifað. Coco finnur til ábyrgðar og flytur inn til hennar. Elisabeth umber nærveru dótturinnar, hún veit að þess er vænst af henni sem móður að hún sýni skilning og þolinmæði.

Esther Gerritsen er ein fremsta skáldkona Hollendinga af yngri kynslóðinni. Hún hefur hlotið ýmis verðlaun og viðurkenningar fyrir verk sín.

„Stundum byrjar fólk á einhverju en veit um leið að það mun aldrei verða fullnægjandi. Þetta eru hættulegu hlutirnir í lífinu og þeir einu sem skipta máli. Það getur verið maður sem þú ættir ekki að kyssa því þú veist að þá viltu meira. Það getur verið áfengi sem þú átt ekki að smakka. Líka löngunin til þess að leggjast niður og óttinn við að geta ekki staðið upp. Samt gerum við þetta. Drekkum, kyssum, leggjumst. Maður hjálpar deyjandi móður sinni til þess að láta sér líða betur en veit um leið að það mun aldrei duga til.“

Ragna Sigurðardóttir þýddi.