Fyrstu íbúar Íslands reistu sér hús úr þeim efnivið sem hendi var næstur: jörðinni sjálfri. Þótt útlit og lag torfhúsanna breyttist í aldanna rás héldust grunnþættir verkmenningarinnar óbreyttir.

Í byrjun tuttugustu aldar bjó enn helmingur landsmanna í húsum sem byggð voru með sama hætti og miðaldamenn höfðu gert. Torfbyggingar standa hins vegar ekki nema fáeina áratugi sé þeim er ekki haldið við og nú má aðeins sjá þau hús sem viðhaldið hefur verið af Þjóðminjasafni Íslands, byggðasöfnum eða sérstöku áhugafólki um torf- og grjóthleðslur.

Íslensku torfhúsin eru hluti af alþjóðlegum menningararfi og meðal hins merkasta sem Íslendingar hafa lagt fram til heimsmenningarinnar.

Hjörleifur Stefánsson hefur lengi rannsakað sögu og form íslenskra torfhúsa. Í bókinni Af jörðu dregur hann saman það sem vitað er um torfhúsin að fornu og nýju og birtir lýsingar á helstu torfbyggingum sem enn standa.