Samkvæmt þjóðtrú er vökumaður sá sem fyrstur er grafinn í nýjum kirkjugarði. Hann tekur á móti fólki við endalok lífsins og vakir yfir sálum þess.

Guðrún Oddsdóttir var fyrst allra grafin í Hólavallagarði árið 1838 og er því vökukona garðsins.

Hér birtist ljóðabálkur um Guðrúnu og fleiri konur í garðinum auk formála um Hólavallagarð og eftirmála eftir Sólveigu Ólafsdóttur um lífshlaup Guðrúnar.