Svarti sauðurinn hefur að sumu leyti sérstöðu meðal skáldsagna Balzacs. Hann sleppir hinum langa inngangi sem einkennir margar sögur hans en vindur sér beint að meginefninu. Þá er atburðarásin hraðari en í flestum öðrum sögum hans. Spennan er meiri og meira blóð flýtur.

Að þessu leytinu líkist þessi saga meira glæpasögum nútímans. En hún er ólík þeim í því að undirtónninn er alvarlegri, hin siðferðislegu skilaboð skýrari. Lesandinn fær hér m.a. í hendur verulegt umhugsunarefni um mótunaráhrif uppeldis. Hann er kannski ekki alltaf sammála Balzac en hann gleymir varla þessari bók eftir fyrsta lestur.