Síðustu dagana fyrir dauða sinn hringdi Nel Abbott margoft í Jules systur sína, en hún hundsaði hróp hennar á hjálp – og Nel drekkti sér.

Jules hafði heitið sjálfri sér þvi að snúa aldrei aftur til smábæjarins Beckford, en á nú engra kosta völ. Jules óttast minningarnar, húsið sem þær systur ólust upp í, öll andlitin úr fortíðinni. En mest af öllu óttast hún hylinn í ánni sem rennur í gegnum bæinn. Fyrr um sumarið drukknaði ung stúlka í honum.

Og Jules veit að Nel hefði aldrei stokkið sjálf út í hann.