Sem ungur drengur í Dölunum var Tómas R. Einars ­ son hugfanginn af harmonikkuleikurum og bítlahljóm[1]sveitum héraðsins. Seinna átti hann eftir að komast í tæri við kontrabassa og djassmúsík og þá varð ekki aftur snúið. Hið sama gerðist þegar kúbönsk músík greip hann heljartökum. Í allri sinni tónsköpun hefur honum auðnast að rjúfa í senn hefðir og ná eyrum alþýðu.

Í þessum bráðskemmtilegu minningum kynnumst við enn einni hlið á Tómasi: sagnamanninum ritfæra sem kann að fanga fólk í einni mannlýsingu og skapa fjörlegar senur með hárfínni blöndu af hlýju og húmor, sem beinist ekki síst að honum sjálfum. Samferðamenn, þekktir og óþekktir, lifna hér á síðunum sem bæði hafa að geyma samfélagslýsingu og persónulega sögu um sorgir og gleði.

ATH. Spurt og svarað um rafbækur.