Guðni Ágústsson ólst upp í Flóanum upp úr miðri síðustu öld í sextán systkina hópi. Hér sest hann upp í bíl og býður lesandanum í ferð á vit æskustöðvanna í fortíð og nútíð. Guðni segir sögur af fólki, jafnt kynlegum kvistum sem virðulegum stórmennum. Guðni er einlægur í frásögnum sínum en glettnin er aldrei langt undan. Hann segir meðal annars frá því þegar fangi á Litla-Hrauni fékk helgarleyfi með þeim skilaboðum að kæmi hann of seint til baka yrði honum ekki hleypt aftur inn, sósíalista sem keypti sér nýjan rússajeppa og hleypti úr dekkjunum með viðhöfn inni í stofu til að anda að sér loftinu úr sæluríkinu og Flóaáveitunni sem olli byltingu í sveitinni.

Í einlægum og á tíðum gamansömum frásögnum má merkja söknuð eftir veröld sem var, þegar hugur var í mönnum og sveitirnar að styrkjast.