Gegnum augu mín horfa önnur augu. Þau stara á þennan huga, þetta hjarta. Þessi orð. Svo segir í fyrsta kvæði þessarar bókar. Ljóðin eru sjálfsskoðun og sjálfstjáning. Þó eru augun sem horfa á hug og hjarta „önnur augu“. Slík klofning sjálfsins er kjarni og vandi ljóðlistarinnar: hvernig getur sá sem er hluti af heiminum ort um heiminn, sjálfur um sjálfan sig?

Hnitmiðuð ljóð Stefáns Snævarr eru í senn ljóðræn og tilvistarleg, huglæg og hlutlæg. Skáldið horfir á þjáninguna og lífsnautnina, hlutgerir tilfinningar í orðum sínum, en hver eru áhrif áhorfsins? „Skáldgyðjan og viskugyðjan kveðast á í ritverkum mínum,“ segir Stefán í ritgerð sem hér fylgir ljóðunum þar sem hann gefur stutt yfirlit yfir skáldrit sín og tengsl þeirra við heimspekileg viðhorf sem hann hefur mótað og sett fram í fjölda rita.